24 آوریل 2024- نجات یافتگان از سرطان دوران کودکی در معرض افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی هستند، که یکی از عوامل خطر آن شیوع بیشتر دیابت نوع 2 با تأثیر نامتناسب بر افرادی با نژاد غیراروپایی است. دانشمندان بیمارستان تحقیقاتی کودکانSt. Jude ، چهار واریانت ژنتیکی ناشناخته قبلی را که با خطر دیابت مرتبط هستند، در همه ی نجات یافتگان از سرطان شناسایی کردند.
تحقیق آنها که در مجله انکولوژی بالینی منتشر شد، همچنین ارتباطی را بین امتیاز خطر ژنتیکی گزارش شده قبلی برای دیابت نوع 2 ایجاد شده در جمعیت عمومی، با خطر دیابت در نجات یافتگان از سرطان پیدا کرد. این یافته ها همچنین بینش جدیدی در مورد تفاوت در خطر ابتلا به دیابت نوع 2 در بین افراد با اجداد مختلف ارائه داد.
این تحقیق بر اساس مطالعه کوهورت مادام العمر سنت جود (St. Jude LIFE) انجام شد، که یک مطالعه پیگیری طولانی مدت برای افرادی بود که در کودکی برای سرطان درمان شده بودند. با کمک داده های این گروه، محققان توانستند چهار واریانت ژنتیکی را که قبلاً کشف نشده بودند، شناسایی کنند. این واریانت ها در افراد آفریقایی تبار بیشتر از اجداد اروپایی بود.
آنها همچنین تعیین کردند که در مقایسه با امتیاز خطر چند ژنی برای دیابت نوع 2 که از بررسی جمعیت عمومی اجداد اروپایی به دست آمده است، نمرات خطر چند ژنی محاسبه شده از مجموعه داده‌های اجداد مختلف در ارزیابی خطر دیابت در نجات یافتگان از سرطان دوران کودکی در اجداد اروپایی و آفریقایی، اطلاعات بیشتری را ارائه می دهد. همه ی خطرات ژنتیکی با قرار گرفتن در معرض عوامل آلکیله کننده در دوران کودکی، یک کلاس رایج از شیمی درمانی، تشدید شد.
دکتر Yadav Sapkota، نویسنده ارشد و مسئول بخش اپیدمیولوژی و کنترل سرطان سنت جود، گفت: ما واریانت هایی را درDNA ی نجات یافتگان از سرطان دوران کودکی یافتیم که خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را افزایش می دهند. در میان بازماندگانی که در معرض عوامل آلکیله‌کننده قرار گرفته بودند، این واریانت ها خطرات متفاوتی را بر اساس اصل و نسب ایجاد کردند که ممکن است تا حدی برخی از نابرابری در بار دیابت نوع 2 را در این گروه از افراد توضیح دهد.
خطر ابتلا به دیابت نوع 2 در نجات یافتگان از سرطان دوران کودکی سه برابر بیشتر از خواهر و برادرنشان است. با این حال، نجات یافتگان سیاه پوست غیر اسپانیایی سه برابر بیشتر از نجات یافتگان سفیدپوست غیر اسپانیایی در معرض این خطر هستند.
برای درک این تفاوت ها، محققان توالی یابی کل ژنوم را بر روی بیماران گروه St. Jude LIFE در این مطالعه انجام دادند و DNA نجات یافتگان مبتلا به دیابت نوع 2 را با افرادی که دیابت نداشتند، و بر اساس اصل و نسب تقسیم شده بودند، مقایسه کردند. از طریق این کار، محققان یک گنجینه غنی و کمیاب از داده های ترکیبی بالینی و ژنتیکی ایجاد کردند.
نَسب بر خطر دیابت نوع 2 در بازماندگان سرطان دوران کودکی تأثیر می گذارد
دکتر ساپکوتا گفت: "خطر ژنتیکی به طور نامتناسبی بر نجات یافتگان با اجداد آفریقایی یا آمریکایی آفریقایی تبار که قبلا با عوامل آلکیله کننده درمان شده بودند، تاثیر می گذارد. همان واریانت در هر دو گروه اروپایی و آفریقایی دخیل است، اما میزان خطر ناشی از حمل این واریانت متفاوت است."
برای پرداختن به این نابرابری با جزئیات بیشتر، دانشمندان نمرات خطر پلی ژنیک فعلی را با نمرات خطر پلی ژنیک گزارش شده قبلی برای دیابت در جمعیت عمومی، مقایسه کردند. تحقیقات قبلی از بسیاری از واریانت های ژنتیکی که به عنوان یک گروه در نظر گرفته می شوند، برای ارزیابی خطر بیماری استفاده می کردند. با این حال، این امتیازات خطر به طور سنتی از امتیازات اروپایی تبار گرفته می شد.
محققان سه امتیاز خطر را مقایسه کردند، یک امتیاز سنتی که فقط بر اساس امتیازات اروپایی تبار بود و دو امتیاز دیگر که شامل افرادی با اجداد مختلف بود. نمرات فراگیرتر هر دو در نجات یافتگان از سرطان با اجداد اروپایی و آفریقایی بهتر عمل کردند.
دکتر ساپکوتا گفت: «دو امتیاز خطر ناشی از اجداد چندگانه به شدت با خطر دیابت نوع 2 در نجات یافتگان از اجداد مختلف در مقایسه با امتیاز ایجاد شده در اجداد فقط اروپایی، مرتبط بود.
ژنتیک خطر دیابت ناشی از عوامل آلکیله کننده را در نجان یافتگان افزایش می دهد
این تحقیق همچنین نشان داد که یکی دیگر از عوامل موثر در افزایش خطر دیابت نوع 2 قرار گرفتن در معرض عوامل آلکیله کننده است، یک کلاس از شیمی درمانی که معمولا در درمان سرطان دوران کودکی استفاده می شود.
دکتر ساپکوتا گفت: «ما به طور مداوم، در سه مورد از چهار واریانت شناسایی‌شده خود، و همه امتیازهای خطر چند ژنی، افزایش قابل‌توجهی در خطر دیابت زمانی که نجات یافتگان در طول درمان اولیه خود در معرض عوامل آلکیله‌کننده قرار گرفتند، مشاهده کردیم. بنابراین عوامل ژنتیکی در حضور عوامل آلکیله کننده می تواند به طور قابل توجهی خطر دیابت نوع 2 را افزایش دهد.
اثر عامل آلکیله کننده نیز تأثیر بیشتری بر اجداد آفریقایی داشت. در حالی که دلایل این تفاوت ها در خطر نامشخص است، این مطالعه گامی در جهت درست برای پرداختن به این تفاوت ها است.
دکتر ساپکوتا گفت: "ما امیدواریم این اطلاعات به کاهش نابرابری در بار دیابت نوع 2 کمک کند. اکنون ما می دانیم که چگونه بازماندگان از سرطان دوران کودکی را که بیشتر در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 2 هستند، شناسایی کنیم تا بتوانیم فرصت های شخصی تری را برای مداخلات فراهم کنیم و از عوارض قلبی عروقی در آنها در ادامه ی زندگی جلوگیری نماییم".
منبع:
https://medicalxpress.com/news/2024-04-genetics-diabetes-disparities-childhood-cancer.html